شرح حال مختصر چهارپیشوای بزرگ طریقت نقشبندی

شرح حال مختصر چهارپیشوای بزرگ طریقت نقشبندی
1- شیخ علی حسام الدّین نقشبندی، قدّس سرّه
این پیر حقیقت بین قطب عارفان و فرزند ارشد شیخ محمّد بهاءالدّین است. مادرش «طیبه خاتون» از سادات چور مریوان بوده است.
این پیر بزرگوار در سال 1278 در قریۀ ته‌ویلی چشم به جهان گشود. و هنوز دوران کودکی را پشت سر نگذاشته بود که نیای بزرگوارش شیخ سراج‌الدّین به سرای باقی شتافت. وی قرآن را در کودکی فراگرفت و همزمان با آموختن علوم دینی مراحل طریقت را پیموده، مقامی والا یافت و چون به سن بیست سالگی رسید پدر بزرگوارش شیخ بهاءالدّین به رحلت ایزدی پیوست، وی به جانشینی پدر برگزیده شد و در خانقاه ته‌ویلی به ارشاد پرداخت و تا شصت سال این کار را بر عهده داشت و خانقاهش نیز در دهکده‌های «خورمال» و «باخه کون» برپا و مرکز اجتماع صوفیان و عارفان بود.این شیخ بزرگوار طریقت دانشمندی پرمایه و محضرش همواره مرکز اجتماع فضلا و نام آوران جهان اسلامی بود و مسائل دشوار علمی را که حل آن برای دیگران دشوار می‌نمود، به آسانی پاسخگو و مشگل گشا بود.
وی تابستانها را گاه گاهی به ایران می‌آمد و در محل ییلاقی و خوش آب و هوای «کراویه دول» از کوهستانهای اورامان که ملک شخصی او بود، اقامت می‌گزید و به ارشاد می‌پرداخت.
این وجود گرامی، یگانه فرزند مادر پارسایش بود، همسرش « فیروزه خاتون» نام داشت و سرانجام شمع وجودش در بهار سال 1358 هجری (1318شمسی) به خاموشی گرائید و با رحلت او که از اقطاب بزرگ طریقت بود، جهان اسلام در ماتمش سوگوار شد و تربت پاکش در باخه کون توتیای چشم اهل دل است.